Een thriller, flair en tranen. Over mijn eerste fictieboek dat hoopt op een traditionele uitgeverij.
Ik was al schrijver van een paar non-fictieboeken. Nu heb ik, na een lang, langdurig proces met de spreekwoordelijke (fictief) bloed, zweet en ja, ook een paar tranen, een thriller geschreven. Ik ben er trots op en heb mezelf als beloning een pseudoniem aangemeten. Ik weet niet of ik uiteindelijk onder pseudoniem publiceer of niet, maar ik vond het spannend om te doen. Mijn alter ego Alexandra Warkton heeft meer flair dan ik. Ze is ook meer met haar uiterlijk bezig. Megalomaan. Al helemaal klaar voor het Boekenbal. Uitsloofster.
Bekijk haar gerust op Instagram en Facebook. Daar vind je ook al wat fragmenten uit het manuscript.
Hoe nu verder? Ik heb namens Alexandra alvast wat uitgeverijen aangeschreven. Nu is het afwachten of er een met mij in zee wil. Zo niet, even goede vrienden. Ik heb ervaring met boeken uitgeven in eigen beheer.
Mijn bundel De Domste Thuis, over leven als niet-hoogbegaafde moeder in een gezin met hoogbegaafde man en kinderen, was een hoopgevend succesje. Ik gaf lezingen, waar geregeld iemand in tranen uitbarstte. Niet omdat mijn teksten zo slecht waren, maar omdat ze zo herkenbaar waren. Ook financieel was het winstgevend genoeg om het nog eens aan te durven. Het zal een leuk project zijn om naast mijn reguliere werk te blijven doen. Mijn andere alter ego Journalinda is al zo lang een deel van mij, dat ik haar niet kwijt wil.