Ik stond in de krant! Niet als journalist, maar als onderwerp. Gelukkig niet met vervelend nieuws, maar met een schitterend project.
Achter ons Masker is een Rozenburgs project waar meerdere disciplines samenkomen: theater, dialoog en een boek. Het gaat over corona en hoe dat impact heeft op de Rozenburgse bevolking. Ik ben trots dat ik er een bijdrage aan mag leveren. We schrijven geschiedenis terwijl we er nog midden in zitten. Ik werk samen met Wendy de Rijk, van Donna Daria, die eerst bij DIA Rozenburg werkte en haar opvolger Kadir Ozturk, sociaal ondernemer Vanja Beukelman-Pavlovic, theatermaker Thamar Kemperman en grafisch ontwerper Marijke Dijkman. Het boek is mijn afdeling. Ik heb er bijna dertig Rozenburgers tussen de 11 en 83 jaar voor geïnterviewd in het laatste kwartaal van 2020. De gesprekken vonden plaats net voor de tweede lockdown begon. De geportretteerden vertelden over de impact, zonder te weten dat die nog heftiger zou worden.
We krijgen uit verschillende potjes een mooie subsidie van de gemeente Rotterdam waar Rozenburg bij hoort en van het gebied Rozenburg. We zijn achter de schermen hard aan het werk maar er is nog niet veel concreets te zien van het project. Tijdens de vergadering van de gebiedscommissie Rozenburg gaf ik, namens het team, daarom een tussentijdse update. Die werd gewaardeerd. Het gebeurt niet vaak dat projecten halverwege komen vertellen wat de stand van zaken is. Ik vond het belangrijk uit een soort fatsoen, maar ook om weer even de aandacht op Achter ons Masker te vestigen. En dat leverde nog een extra voordeel op.
De journalist van de Rozenburgse Courant zag mijn presentatie en besloot er een groot artikel aan te wijden. Free publicity voor het project en voor mij als tekstschrijver!
