Groenten en fruit en geen onzekerheid. Over hoe ik tijdens mijn vakantie met enthousiasme alvast met een nieuwe klus aan de slag ging.
Tijdens mijn vakantie kreeg ik een mailtje van Bart, eigenaar van de plaatselijke PLUS. Ik heb al vaker voor hem gewerkt. Hij had ook vakantie en had een idee gekregen waarvoor hij een persbericht wilde hebben.
Hij vertelde me alvast zijn idee. De lasten gaan voor iedereen omhoog. Het Europese Parlement had al in 2019 geregeld dat btw op groenten en fruit omlaag kan. In Nederland kan dit echter nog niet worden ingevoerd. De computers van de Belastingdienst kunnen maar twee tarieven aan: laag van 9% en hoog van 21%. Ook wilde het kabinet eerst een commissie instellen om te onderzoeken welke producten precies onder de noemer groenten en fruit vallen.
Geneuzel
Supermarkteigenaar Bart was het geneuzel van het kabinet zo zat, dat hij zelf alvast een week lang 0% btw op groenten en fruit wilde gaan heffen. Niet alleen als tijdelijke lastenverlichting voor zijn klanten, maar ook een signaal af te geven. Namelijk dat het helemaal niet zo moeilijk is.
Ik zag meteen dat dit zeker de media moest kunnen halen. We spraken af voor de dag na zijn en mijn vakantie. Het zou spannend worden, want de deadline voor de lokale krant, waar we zeker in wilden komen, was diezelfde dag nog. Flink doorwerken dus.
Nog tijdens mijn vakantie nam ik contact op met mijn contactpersoon bij het AD Rotterdams Dagblad. Ik verwachtte dat zij ook interesse zouden hebben. Dat hadden ze zeker. Wel wilden ze het stuk niet later dan de lokale krant plaatsen. Dus dat waren al twee geïnteresseerden.
Workshop
Ik had een heerlijke vakantie, al kwam deze opdracht best een paar keer in mijn hoofd terug. Ik heb vaker persberichten geschreven en heb er zelfs een paar keer een workshop over gegeven. Ik weet precies hoe het moet. Toch vind ik het schrijven van een persbericht moeilijker dan het schrijven van een journalistiek artikel. Dat is mijn oude onzekerheid.
Bij een artikel hoef je alleen maar informatie om te zetten in een tekst. Bij een persbericht moet je dat zo goed doen, dat een andere journalist erdoor geïnteresseerd raakt om er aandacht aan te besteden. Het is journalistiek en marketing tegelijk.
Toen ik stage liep op de redactie van een nieuwsprogramma in Hilversum, had ik weleens de maildienst. Dan ging ik in de enorme hoeveelheid mailtjes die dagelijks op het redactieadres binnenkwamen kijken of er een geschikt onderwerp tussen zat. Van een collega had ik geleerd ze razendsnel te scannen. Bijna geen enkel persbericht wordt helemaal gelezen. Het mailtje kan al weggeklikt worden om de kleinste onduidelijkheid of fout. Ook persberichten met een commercieel doel verdwenen al snel in de virtuele prullenbak.
De Linda
Dat was mijn angst. Wat als de media het als een gewone korting actie zouden zien en niet als een signaal? Om die reden heb ik wel eens persberichten geschreven op no cure no pay basis. Als het stuk dan nergens geplaatst zou worden, hoefden de opdrachtgevers me niet te betalen. Gelukkig heb ik nooit voor niets hoeven schrijven. Het is me altijd gelukt het nieuws in ieder geval in een lokale krant te krijgen.
Dit persbericht presteerde erg goed. Niet alleen haalden we de lokale krant en twee keer het AD, zelfs landelijk, ook werd het bericht opgepakt door veel verschillende andere media, van De Ondernemer tot de Linda en Hart van Nederland.
Europarlementariër Esther de Lange van het CDA vond het een interessant onderwerp en kwam persoonlijk naar de supermarkt voor een praatje. Ook daar mocht ik voor het AD bij zijn. En het kwam nog een keer in de lokale krant.
Het persbericht had het dus erg goed gedaan. Niet alleen omdat het een goed onderwerp was, maar ook omdat ik inmiddels weet hoe je een goed persbericht schrijft. Misschien lukt het me een volgende keer zonder onzekerheid.